«Σαλαμοποιήθηκε» η Αχλάδα και καταστρέφεται μέρα με τη μέρα Όνειρο θερινής νυκτός η μετεγκατάσταση της

 

 Την μέθοδο της «σαλαμοποίησης» εφαρμόζουν οι εργολάβοι του ορυχείου στην Αχλάδα, προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση των κατοίκων που επιμένουν να μείνουν στο χωριό.

Στη λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2022 παραβρέθηκαν λίγοι κάτοικοι από τους 300 περίπου Αχλαδιώτες. Κι αυτό δείχνει ότι η βάρκα άρχισε να μπάζει νερά.

Ήδη κάτοικοι του οικισμού «Γιουρούκι» όπου βρίσκεται και το «φιλέτο» του λιγνίτη, εισπράττουν τις επιταγές πουλώντας τις ιδιοκτησίες τους για την επέκταση του ορυχείου στον συγκεκριμένο οικισμό. Κι αυτό είναι το χειρότερο για το χωριό.

Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 15 χρόνια για μετεγκατάσταση του χωριού, τότε που πληρώνονταν η μετεγκατάσταση και μάλιστα με την εγγύηση της ΔΕΗ, πολλοί κάτοικοι αντέδρασαν και απέτυχε η προσπάθεια εκείνη.

Κι εδώ πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι ευθύνες των κατοίκων είναι τεράστιες, γιατί χάθηκε πολύτιμος χρόνος για να λυθεί το πρόβλημα, καθυστέρηση που απέβη εις βάρος των κατοίκων και υπέρ της εταιρίας. Οι καλές εποχές, τότε που «δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα», έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τότε που τους παρακαλούσε ο κ. Παυλίδης να συμφωνήσουν για την μετεγκατάσταση του χωριού και μάλιστα με την εγγύηση της ΔΕΗ και τη σύμφωνη γνώμη της περιφέρειας, τότε που εγγυόταν τις αποζημιώσεις και τις καλές εκτιμήσεις η ίδια η ΔΕΗ. Ο κολοσσός αυτός στη σημερινή νέα πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει κοινωνικό πρόσωπο.

       Όμως τότε οι κάτοικοι ζητούσαν «λαγούς με πετραχήλια», αγνοώντας την βιβλική καταστροφή του περιβάλλοντος που την βλέπανε και τη ζούσανε απαθείς. Νομίσανε ότι βρήκανε την κότα με το χρυσό αυγό και ζητούσαν υπερβολικές τιμές που φτάνανε στα όρια του παραλογισμού, αντί να κινηθούν γρήγορα καταλήγοντας σε μια απόφαση και συμφωνία με την εταιρία εξόρυξης.

       Θυμάμαι που στις λαϊκές συνελεύσεις  οι τοπικές αρχές με την ηγεσία της ΔΕΗ, τους παρότρυναν να βρουν σύντομα λύση με την εταιρία, γιατί το επόμενο βήμα θα είναι η  αναγκαστική απαλλοτρίωση με την οποία θα εισπράξουν ψίχουλα.

Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω και τα παχιά λόγια του τότε Περιφερειάρχη Θόδωρου Καρυπίδη, όταν στις   1.3.15 στη λαϊκή συνέλευση της Αχλάδας έλεγε στους κατοίκους για την εταιρία εξόρυξης «ή θα συμμορφωθεί ή θα τα μαζέψει και θα φύγει»  και πως «τα δείγματα του εργολάβου μέχρι τώρα είναι μόνον αρνητικά. Καταπατήθηκαν όλοι οι περιβαλλοντικοί όροι για το ορυχείο.
Πενήντα  χρόνια, είπε,  τα ίδια συμβαίνουν, ή δεν μαθαίνουμε ή είμαστε ανόητοι ή κάποιοι τα παίρνουν.
 Το παραμύθι τέλειωσε. Εάν δεν συμμορφωθεί θα τα μαζέψει και θα φύγει. 50 χρόνια η Φλώρινα είναι ο φτωχός συγγενής».

      Ακολούθησαν τα χρόνια της απαξίωσης του λιγνίτη, η οικονομική αποδυνάμωση της ΔΕΗ η απροθυμία της εταιρίας «Λιγνιτωρυχεεία Αχλάδας» να προβεί σε οποιαδήποτε δέσμευση για την μετεγκατάσταση του συνόλου του χωριού.

Τα δεδομένα άλλαξαν επί το δυσμενέστερο όταν το 2017  εκδόθηκαν τρία ΦΕΚ όπου τεμαχίζουν το χωριό σε τρία τμήματα χωρίζοντας το σε τρεις ζώνες όπως είναι οι «μαχαλάδες» του.  Οι όποιες χλιαρές αντιδράσεις των κατοίκων να ενωθούν τα τρία ΦΕΚ δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Από το το 2017 μέχρι σήμερα υπήρξε απραξία που έδωσε χρόνο στην εταιρία να προγραμματίσει και να υλοποιήσει τον αντικειμενικό της στόχο που ήταν η απαλλοτρίωση της περιοχής «Γιουρούκι».

Τελευταία υπάρχει μια κινητικότητα όπως η λαϊκή συνέλευσης της 3^ης Δεκεμβρίου 2022 στην οποία παραβρέθηκε πολύ μικρός αριθμός κατοίκων ο πρόεδρος του χωριού Πέτρος Αντωνιάδης, οι δύο βουλευτές Γιάννης Αντωνιάδης και Πέτη Πέρκα, οι  Αντιδήμαρχοι του Δήμου Φλώρινας Λάζαρος Αντωνιάδης και Βασίλης Χατζητιμοθέου και οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι Γιάννης Στρατάκης, Αντώνης Τσάκωνας και Στέφανος Πράσσος.

Στη συνάντηση αναλύθηκε η υπάρχουσα κατάσταση και αποφάσισαν, οι ελάχιστοι παρόντες, ή να αποζημιωθεί το σύνολο των κατοίκων της Αχλάδας ή να παραμείνουν στο χωριό και να κλείσει το ορυχείο. Να μείνει δηλαδή ενωμένο το χωριό για να μπορέσουν να ασκήσουν πιέσεις.

Μπορεί όμως να εφαρμοστεί η απόφαση αυτή ή είναι ένα πυροτέχνημα που χαϊδεύει αυτιά και είναι εξωπραγματική;

Είναι γνωστή η τακτική της εταιρίας να «σαλαμοποιήσει» το χωριό, στηριζόμενη στα τρία ΦΕΚ που της δίνουν την δυνατότητα να κινηθεί κατά το δοκούν, κατά τα συμφέροντα της, να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες στο «Γιουρούκι» και για τους υπόλοιπους «γαία πυρί μιχθήτω».

Η εταιρία έχει διασπάσει την ενότητα των κατοίκων αφού εξαγόρασε ιδιοκτησίες και όπως είπαν στη συνάντηση ήδη εξαργυρώθηκαν επιταγές. Άρα η ενότητα πάει διακοπές  και το χωριό έπαψε να είναι σύσσωμο.

Από τη στιγμή που πουλήθηκε ένα μέρος από το «Γιουρούκι» όταν μπουν τα μηχανήματα να σκάβουν δίπλα στα σπίτια είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αναγκαστούν και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες να πουλήσουν χωράφια και σπίτια με την τιμή απαλλοτρίωσης.

Εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση στην Αχλάδα δεν είναι αναστρέψιμη. Σήμερα δεν  υπάρχει δράκος. Εκτός και αν είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με όσους αντιτίθενται στην απόφαση τους ή όλοι φεύγουμε ή όλοι  μένουμε   και κλείνει το  ορυχείο. Αυτό όμως απαιτεί αποφασιστικότητα, ενότητα και διάθεση για καθημερινό αγώνα και συγκρούσεις επί του πεδίου του ορυχείου κάνοντας ανθρώπινη αλυσίδα και ακυρώνοντας τη λειτουργία του.

Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι οι κάτοικοι είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν με αυτόν τον τρόπο. Δεν το έκαναν  είκοσι χρόνια θα το κάνουν σήμερα; Τώρα πια «ουμρι ΣΩΜΟ» (πέθανε ο Σώμος). Τώρα η Αχλάδα γράφει τον επικήδειο της.

 

Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης