Σοβαρό περιστατικό στη Φλώρινα: Άτομο με αναπηρία τραυματίστηκε επειδή ο εργολάβος έσκαψε στην διάβαση ΑμεΑ και δεν την αποκατέστησε άμεσα

 

Ένα επικίνδυνο και απολύτως απαράδεκτο περιστατικό σημειώθηκε πρόσφατα στη Φλώρινα, όταν συμπολίτης μας που μετακινούνταν με αναπηρικό αμαξίδιο αναγκάστηκε να βγει στο οδόστρωμα, καθώς η διάβαση ΑμεΑ είχε   σκαφτεί με αποτέλεσμα να ανατραπεί το αμαξίδιο να τραυματιστεί ο συμπολίτης μας και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

 Και αυτό γιατί έκανε   το αυτονόητο, δηλαδή να διασχίσει τον δρόμο! Εκτός και αν δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούμε μέσα στην πόλη τις μέρες που τα έργα είναι σε εξέλιξη. Όμως τέτοια ανακοίνωση δεν έχει πέσει στην αντίληψη μας.

Πιο συγκεκριμένα ο κ. Βαγγέλης καθ’ οδόν για το σπίτι του επί της οδού Λοχαγού Μόδη στη Φλώρινα συνάντησε διάφορα εμπόδια αφού γίνονταν έργα για να εγκατασταθεί δίκτυο οπτικών  ινών. Στην μία πλευρά της η «έξυπνη διάβαση» με τις κακοτεχνίες της  οδηγούσε στο κενό μιας μεγάλης τρύπας γύρω από την οποία υπήρχε πορτοκαλί πλέγμα, που δεν του επέτρεπε την πρόσβαση στο πεζοδρόμιο και έτσι επέλεξε να κινηθεί από το

απέναντι πεζοδρόμιο. Όμως και εκεί υπήρχαν σκαμμένα αυλάκια κατά μήκος του δρόμου και στην προσπάθεια του να περάσει έπεσαν οι ρόδες μέσα με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει το αμαξίδιο και ο άνθρωπος να τραυματιστεί και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Και όλα αυτά λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι του.

Το πιο σοκαριστικό όλων, σύμφωνα με δήλωση του, είναι η απάθεια και η αναισθησία των εργατών που δεν μπήκαν καν στον κόπο να τον βοηθήσουν να σηκωθεί!!! Η αφασία σε όλο της το μεγαλείο. Ο επιβλέπων του έργου, εάν υπήρχε, ήταν άφαντος.

Το νταηλίκι των εργολάβων όπου ο καθένας σκάβει και κλείνει δρόμους και πεζοδρόμια όποτε θέλει, όπου θέλει, και όπως θέλει, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ενημέρωση των πολιτών, χωρίς να παίρνει άδεια από την Δημοτική Αρχή και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν αποτελεί ένα γενικό φαινόμενο στην πόλη μας. Έχει ξεφύγει η κατάσταση από κάθε είδους ανοχή και ο κόσμος είναι οργισμένος. Ο Δήμος αλλά και Αστυνομική Διεύθυνση Φλώρινας δεν ελέγχουν αν εφαρμόζεται ο νόμος , αν ενημερώνονται οι πολίτες και αν η αποκατάσταση έγινε σωστά ή κάνανε «πασαλείμματα» και θα χρειαστεί ο Δήμος να παρέμβει για να διορθώσει τις κακοτεχνίες των εργολάβων, με αποτέλεσμα  οι δρόμοι μας να έχουν καταστεί επικίνδυνοι για τους πολίτες και τα οχήματα. Άραγε δεν αντιλαμβάνονται οι αρμόδιες αρχές ότι καθημερινά η ζωή μας μπαίνει σε άμεσο κίνδυνο  και ειδικά των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και των μικρών παιδιών; Πρέπει κάποιος να χάσει την ζωή του για να αντιληφθούν ότι η κατάσταση δεν πάει πιο πέρα;

Και λέμε ότι η κατάσταση αυτή εξοργίζει τον κόσμο γιατί το ίδιο συμβαίνει και στο ποτάμι με τα καφέ. Κλείνουν τα πεζοδρόμια  με τραπεζοκαθίσματα οι «ευαίσθητοι» επαγγελματίες με αποτέλεσμα ή να μην πηγαίνουν σ αυτό ΑμεΑ η αν το τολμήσει υποχρεούται να βγει στο πλακόστρωτο του οδοστρώματος με όποιους κινδύνους αυτό εγκυμονεί. Έχουμε δει στο ποτάμι άτομα να σηκώνουν στα χέρια αμαξίδιο με κοπελίτσα, γιατί δεν υπήρχε ελεύθερο πεζοδρόμιο να περάσει και ας το προβλέπει ο νόμος. Κι εδώ δεν φταίει μόνο η απληστία του κέρδους του επαγγελματία αλλά και η ανοχή της Δημοτικής Αρχής και της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Η ποιότητα ζωής μας γίνεται θυσία στον βωμό του κέρδους με την ανοχή πάντα του Δήμου και της Αστυνομίας, αυτών δηλαδή που έχουν ταχθεί να μας προστατέψουν από αυθαιρεσίες. Θα μας πουν ότι δεν έχουν προσωπικό, αυτό όμως δεν ενδιαφέρει τον πολίτη. Ας βρουν τρόπους να συνετίσουν αυτούς τους λίγους κακούς επαγγελματίες που κλείνουν πεζοδρόμια, τους κακούς οδηγούς που κλείνουν ράμπα ΑμεΑ με τα αυτοκίνητα τους, τους εργολάβους που δεν τηρούν πρωτόκολλα.

Η αγορά 5 μέρες δεν έχει ΙΝΤΕΡΝΕΤ, επειδή κάποιος εργολάβος έκοψε το κεντρικό καλώδιο. Ποιος θα πληρώσει την ζημιά στα καταστήματα; Και την ταλαιπωρία στις Τράπεζες που δεν δούλευαν;

Άμεσα η Δημοτική Αρχή να υποχρεώσει τους υπεύθυνους να αφαιρέσουν όλα τα εμπόδια  που τοποθέτησαν στα  πεζοδρόμια και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όλους τους πολίτες και αν αρνούνται να τα ξηλώσει ο Δήμος και να τους στείλει τον λογαριασμό.  Να τοποθετήσει ο Δήμος χωρίς χρονοτριβή τις ενημερωτικές – τουριστικού χαρακτήρα πινακίδες στο ποτάμι που εν μια νυκτί κοντά τρία(;) χρόνια εξαφανίστηκαν και να φυτευτούν τα κομμένα δέντρα εκεί που υπήρχαν όπου και αυτά θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους και οι υπαίτιοι δεν βρέθηκαν ακόμη.

Με ποιο δικαίωμα κάποιοι στέρησαν στον κ. Βαγγέλη το δικαίωμα της προσβασιμότητας; Θα αναλάβει κάποιος  την ευθύνη; Αλήθεια οι φορείς της πόλης επιτέλους θα κάνουν κάτι γι΄αυτό;

Κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που παλεύουν κάθε μέρα βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια τους την ζωή για να μετακινηθούν; Αυτό που για κάποιους είναι αυτονόητο για κάποιους άλλους είναι επιβίωση. Η κοινωνία και η αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να συμβάλλουν στα μέγιστα για τη βελτίωση των υποδομών και της ποιότητας ζωής των ΑμεΑ και αντ’ αυτού κάποιοι «ξύπνιοι» παρκάρουν τα οχήματά τους πάνω στις ράμπες εμποδίζοντας την προσβασιμότητα δίχως τύψεις και ενοχές.

Η περίπτωση του κ. Βαγγέλη  δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Η ανυπαρξία ελέγχου, η αδιαφορία οδηγών και η έλλειψη σεβασμού προς τα άτομα με αναπηρία καθιστούν την καθημερινότητά τους επικίνδυνη και προσβλητική.

Πέρα από την ατομική ευθύνη των παραβατών, το ζήτημα αγγίζει και τη θεσμική ολιγωρία. Παρά το πρόγραμμα για δημιουργία “έξυπνων διαβάσεων” με τεχνολογικά μέσα (LED, αισθητήρες, σήμανση), που και αυτές με τις κακοτεχνίες τους δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στους χρήστες, η εφαρμογή τους καθυστερεί, ενώ η παρουσία της Δημοτικής Αστυνομίας είναι ανύπαρκτη.

Το περιστατικό αυτό δεν είναι απλώς ένδειξη έλλειψης σεβασμού – αποτελεί απειλή για την ίδια τη ζωή ανθρώπων που ήδη δοκιμάζονται καθημερινά από την ανεπαρκή υποστήριξη της Πολιτείας και της τοπικής κοινωνίας.

Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός. Η απουσία ελέγχου, η ανεπάρκεια στη σήμανση και η έλλειψη ενεργειών αποτροπής αυτών των παραβάσεων δημιουργούν ένα εχθρικό και επικίνδυνο περιβάλλον για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.

Η προσπάθειά του κ. Βαγγέλη να περάσει το δρόμο από άλλο σημείο είχε τραγική κατάληξη, αφού το καρότσι ανατράπηκε και ο άνθρωπος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τραυματισμούς.

Καλούμε τη Δημοτική Αρχή Φλώρινας,

Να εντείνει τους ελέγχους σε ράμπες και διαβάσεις ΑμεΑ.

Να προχωρήσει άμεσα στην απομάκρυνση οχημάτων που σταθμεύουν παράνομα.

Να υλοποιήσει προγράμματα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών.

Να δημοσιοποιήσει τις ενέργειες που έχει ήδη λάβει και εκείνες που προγραμματίζει.

Να υποχρεώσει τους αναδόχους των έργων να τηρούν τα πρωτόκολλα και τις συμβάσεις και κυρίως να υπάρχει έλεγχος.

Η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια των συμπολιτών μας με αναπηρία δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Οι υποδομές προσβασιμότητας δεν είναι «πολυτέλεια». Είναι όρος ισότητας και δικαιοσύνης.

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι – Δήμος, πολίτες, οδηγοί – είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Ο σεβασμός στους συνανθρώπους μας, πόσο μάλλον στα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) είναι δείκτης του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Μια σύγχρονη πόλη οφείλει να είναι προσβάσιμη σε όλους τους πολίτες της, ανεξαρτήτως σωματικών ή κινητικών δυσκολιών. Η ισότητα ξεκινάει από το δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ανεμπόδιστη μετακίνηση κυρίως στους δημόσιους χώρους.

Προσβασιμότητα σημαίνει ότι ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια και αυτονομία στο πεζοδρόμιο, να διασχίσει έναν δρόμο, να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να εισέλθει σε ένα κτίριο, να παρακολουθήσει μια εκδήλωση, να πιει έναν καφέ, να γευματίσει.

Η Φλώρινα μόνο προσβάσιμη δεν είναι για τους κατοίκους της.

Η πιο βασική υποχρέωση για την μετακίνηση ανθρώπων με αναπηρικά αμαξίδια είναι οι ράμπες στα πεζοδρόμια. Στην πόλη μας αυτές όχι μόνο δεν επαρκούν αλλά οι περισσότερες δεν πληρούν και τις προδιαγραφές. Κάποιες ράμπες έχουν υπερβολική κλίση με αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνες ή αδύνατες στη χρήση άλλες είναι στενές άλλες κατειλημμένες από σταθμευμένα οχήματα.

Το πρόβλημα φυσικά δεν σταματάει στις ράμπες αλλά επεκτείνεται και στα πεζοδρόμια. Σε μια απλή πεζοπορία στο κέντρο της πόλης παρατηρούνται κολώνες, δέντρα και σκαλιά στην μέση των πεζοδρομίων που μετά βίας χωράει ένας άνθρωπος να περάσει αλλά σε καμία περίπτωση αναπηρικό αμαξίδιο ή καρότσι μωρού. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι όταν ένα αναπηρικό αμαξίδιο διασχίζει ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο της πόλης θα πρέπει να κατέβει δύο φορές τουλάχιστον στον δρόμο και να ανέβει ξανά στο πεζοδρόμιο για να συνεχίσει την πορεία του. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση στενεύουν οι επιλογές αφού εάν υπάρχουν σταθμευμένα οχήματα κατά μήκος του δρόμου η όπισθεν είναι η μόνη λύση! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αλλά και τα σημεία πεζοδρομίων στα οποία υπάρχει άνεση πρόσβασης καταλήφθηκαν από τραπεζοκαθίσματα.

Και φτάνουμε στους δρόμους. Πλακόστρωτοι κατά μήκος του ποταμού, μπαλωμένοι και με λακκούβες στην υπόλοιπη πόλη. Φυσικά και η ευγένεια περισσεύει σε αυτή την κοινωνία αφού εάν σε δουν να κινείσαι με αναπηρικό αμαξίδιο ή καρότσι στον δρόμο όχι μόνο δεν θα σου δώσουν προτεραιότητα αλλά στην καλύτερη των περιπτώσεων θα σε βρίσουν.  

Ο σεβασμός φαίνεται στην πράξη και όχι στα λόγια. Φαίνεται όταν δεν παρκάρουμε πάνω σε ράμπες, όταν δεν καταλαμβάνουμε τις θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ, όταν έχουμε ελεύθερα πεζοδρόμια για τους χρήστες, όταν μιλάμε ισότιμα και όχι με λύπηση σε ένα άτομο με αναπηρία.

Μια πόλη που σέβεται τα ΑμεΑ είναι μια πόλη που σέβεται όλους τους πολίτες της.

 

Εβελίνα Ι. Αριστείδου

Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης