Ογδόντα χρόνια ΟΗΕ: Αναντικατάστατος ο ρόλος του

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χαιρετίζει την 80η επέτειο ίδρυσης του ΟΗΕ, μεγάλη κατάκτηση της ανθρωπότητας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες και πολύ περισσότερο σήμερα, με τον Τραμπ πρόεδρο των ΗΠΑ, ο ρόλος του ΟΗΕ αμφισβητείται και υπονομεύεται, παρά το γεγονός ότι αποτελεί τον πιο αντιπροσωπευτικό διεθνή θεσμό, με 193 κράτη-μέλη, 194 με την Παλαιστίνη, που μετέχει ως κράτος-παρατηρητής.

 Με την ευκαιρία των 80 χρόνων του, να θυμηθούμε τα μεγάλα επιτεύγματα του ΟΗΕ, ιδιαίτερα την καθοριστική συμβολή του στην κατάργηση της αποικιοκρατίας, καθώς και το γεγονός ότι στο πλαίσιό του παράγονται οι διεθνείς συμβάσεις που συγκροτούν το διεθνές δίκαιο, το οποίο και η Ελλάδα επικαλείται για εθνικά της θέματα.

 Να θυμηθούμε επίσης ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι ένας πολυοργανισμός με πολλές ειδικευμένες οργανώσεις και Προγράμματα, όπως την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, την UNICEF, την UNESCO, την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες, το Πρόγραμμα για το Περιβάλλον (UNEP), στο οποίο υπάγεται και το MediterraneanActionPlan για την προστασία του περιβάλλοντος της λεκάνης της Μεσογείου, με έδρα την Αθήνα.

 

Η παγκόσμια Αριστερά πάντοτε υπερασπιζόταν τον ΟΗΕ, τις αρχές και  αποφάσεις του, ιδιαίτερα υπέρ του απαραβίαστου των διεθνών συνόρων, την απόρριψη απειλής ή χρήσης βίας για την επίλυση διεθνών προβλημάτων, όπως και το μεγάλο έργο του για τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών και τον αφοπλισμό.

 

Υπενθυμίζουμε την παρουσία του ΟΗΕ από το 1964 με ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο, καθώς και ότι στο πλαίσιο του ΟΗΕ και με την μεσολάβησή του, υπογράφηκε η ιστορική συμφωνία των Πρεσπών, προς όφελος της ειρήνης στα Βαλκάνια και του ενεργητικού ρόλου της πατρίδας μας στην, και πρόσφατα, ταραγμένηπεριοχή.

 

Δεν αρνούμαστε ότι στην διαδρομή των ογδόντα χρόνων, ο ΟΗΕ έχει και αποτυχίες, ενώ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης του καταλογίζει αναποτελεσματικότητα. Αυτό όμως δεν βαρύνει τον ΟΗΕ ως θεσμό, αλλά τις πολιτικές κρατών-μελών, ιδιαίτερα των μεγάλων δυνάμεων.

 

Σε κάθε περίπτωση, η Αριστερά θεωρεί το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών αναντικατάστατο,  ασπίδα για τις μικρότερες χώρες του κόσμου, πολύ περισσότερο που ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις, που καθιστούν την παγκόσμια συνεργασία αδήριτη αναγκαιότητα. Ταυτόχρονα, παγκοσμιοποιούνται και οι απειλές που δεν γνωρίζουν σύνορα, ιδιαίτερα από τα πυρηνικά και την κλιματική κρίση.