Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά αλλά ο παπάς τα ράσα.

 

Φέτος οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του δήμου Φλώρινας είχαν ένα διαφορετικό χρώμα με την στροφή στη χαρά και την διασκέδαση κυρίως των παιδιών όχι μόνο στην πόλη  της Φλώρινας αλλά και στις κοινότητες του Δήμου. Τα  παιδιά του δήμου μας αντιμετωπίστηκαν ισότιμα με τις μεγαλύτερες ηλικίες, μιας και ο Δήμος φρόντισε να αλλάξει το περιεχόμενο των εκδηλώσεων. Άνοιξε  νέους ορίζοντες και ως προς την θεματολογία αλλά και ως προς τους αποδέκτες που είναι οι συμπολίτες μας μεγάλοι και μικροί.

Αυτό όμως που εντυπωσιάζει και ξεφεύγει από τα δεδομένα και καθιερωμένα, απ αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα και περιχαρακωνόμασταν σε ένα συγκεκριμένο «κατάλογο», είναι το γεγονός της προσπάθειας ανάδειξης και αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων στην πόλη μας, μέσα από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις. Και αναφέρομαι στις δύο εκδηλώσεις «διαπολιτισμικού χαρακτήρα», παρόλο που διαφωνώ με τον όρο  αυτό, για τους συμπολίτες μας του συνοικισμού «νεοφωτίστων». Είναι μια τομή που μόνο όσοι έχουν γερά «κότσια» θα μπορούσαν να τις επιλέξουν, να τις οργανώσουν καλά και φυσικά να τις φέρουν σε πέρας τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα. Και αυτό το τόλμησε το γραφείο εθελοντισμού του Δήμου μας με επικεφαλής τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Μιχάλη Χάτζιο και την ομάδα του.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις δύο εκδηλώσεις και οφείλω να ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα. Ο κ. Χάτζιος και η ομάδα του έκαναν το άλμα στην ποιότητα και την διαφορετικότητα. Πως πολιτισμός δεν είναι η απομόνωση μιας μερίδας ανθρώπων αλλά η συνεργασία μεταξύ των πολιτών, να δώσεις και να πάρεις από τον διπλανό σου. Και αυτό έγινε με έναν εξαιρετικό τρόπο.

 Έτσι οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Δήμου απλώθηκαν σε όλη τη γεωγραφική περιφέρεια του και πήγαν και στους «νεοφώτιστους» συμπολίτες μας.

 Ένα από τα σοβαρά προβλήματα της μικρής τους κοινωνίας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, είναι το γεγονός ότι τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο ή δεν θέλουν  να πάνε σχολείο.  Αυτό ήταν το σημείο  του ενδιαφέροντος της ομάδας εθελοντισμού του Δήμου. Θέλησαν να γίνουν χρήσιμοι και αν  μπορέσουν να πείσουν έστω και ένα να πάει σχολείο θα έχουν επιτύχει, όπως ανέφερε και ο κ. Χάτζιος.

Θα  σταθώ όμως  λίγο στις τρεις κυρίες και θα μου επιτρέψουν να αναφέρω τα ονόματα τους, την Ειρήνη Ράπου, την Γεωργία Καλπαζίδου, την  Ακρυλένια Κάπου, που ήταν οι πρωταγωνίστριες μαζί μα τα παιδιά, οι οποίες απέδειξαν ότι αυτό που κάνουν όχι μόνο το γνωρίζουν πολύ καλά αλλά και το αγαπάνε με πάθος. Παρακολούθησα τους διαλόγους με τα παιδιά στην διάρκεια της παρουσίασης του παραμυθιού  πόση αμεσότητα είχαν.  Ρωτάει η αφηγήτρια κάτι   και κάποιο από αυτά νικώντας την απειρία του, ίσως και κάποιο φόβο από τα άγνωστα πρόσωπα  απάντησε, χωρίς βέβαια η απάντηση του να είναι η ενδεδειγμένη στην ερώτηση, τα μπράβο όμως και ο ενθουσιασμός της αφηγήτριας το έκανε συμμέτοχο στο παραμύθι και πρωταγωνιστή του. Την απάντηση του την ενέταξε αμέσως στο παραμύθι. Σαν να έκανε ο μικρός κάτι πολύ σπουδαίο. Κι αυτό δείχνει επαγγελματισμό, βαθειά γνώση  της δουλειάς που κάνουν. Και τις ευχαριστώ γι αυτή τους την εξαιρετική παρουσία.  Μας κάνανε να ελπίζουμε. Πως ο λαός μας έχει αστείρευτες πηγές από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε όλα εκείνα για να πάμε καλύτερα, να κάνουμε μια κοινωνία με λιγότερα προβλήματα. Φτάνει να τις ανακαλύψουμε και να τολμήσουμε. 

Να δείξουμε πως  ο παπάς κάνει τα ράσα και όχι τα ράσα τον παπά, όπως ακριβώς έκανε και ο κ. Χάτζιος με την ομάδα εθελοντισμού. Προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία μας αλλά και όταν δεν υπάρχουν αυτές να τις  δημιουργούν, όπως έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση με το καίριο θέμα, τα κατάλληλα πρόσωπα και την σωστή οργάνωση.

Βέβαια, οι εθελοντές του Δήμου μας δεν ξεχάσανε την κοινωνία αλληλεγγύης προς  τους πυρόπληκτους  κατοίκους της Ρόδου     ξεκινώντας την συγκέντρωση βοήθειας γι αυτούς.

Αξίζετε όλες και όλοι την αγάπη  και τον θαυμασμό μας.

Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης