Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου,στην εκδήλωσηCOP30: Η επόμενη μέρα

 

«Κεντρική προτεραιότητα η κλιματική πολιτική για την Προοδευτική Ελλάδα - Απαιτείται σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων στα μεγάλα ζητήματα»

 Αγαπητές φίλες και φίλοι και εκλεκτοί καλεσμένοι, σε μια πολύ όμορφη συνάντηση με κόσμο που ενδιαφέρεται πραγματικά, θέλω να χαιρετίσω εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αυτόν τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων του προοδευτικού χώρου, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών, της Αυτοδιοίκησης, του επιστημονικού χώρου και της διανόησης.

 Η αξία της σημερινής πρωτοβουλίας δεν είναι μόνο ο διάλογος, αλλά είναι η άποψή μας για τη δυνατότητα κοινής δράσης με κοινές προτεραιότητες. Γιατί πρέπει να φύγουμε από αυτή τη συνάντηση έχοντας αποφασίσει τι θα κάνουμε μαζί.Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να δώσουμε λύσεις.

 Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εδώ και έναν χρόνο, με μεγάλη συνέπεια, υποστηρίζουμε όλα τα πεδία διαλόγου, κοινής έκφρασης και δράσης των προοδευτικών δυνάμεων, χωρίς κομματικό εγωισμό, χωρίς υστεροβουλία ή ιδιοτέλεια, αλλά με έναν μοναδικό σημαντικό πολιτικό στόχο και όρο:

 Μια προοδευτική κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, που, το λέω εξαρχής, είναι η απάντηση και για τα μεγάλα ζητήματα που συζητάμε σήμερα. 

Η κλιματική πολιτική είναι μια κεντρική πολιτική προτεραιότητα. Επηρεάζει το εισόδημα, επηρεάζει την υγεία, επηρεάζει την ασφάλεια, επηρεάζει και εμπλέκεται στη γεωπολιτική, αλλάζει την παραγωγή. Απαιτεί λύσεις οι οποίες δεν είναι γενικά επιστημονικές, έχουν πολιτικό πρόσημο, έχουν χαρακτηριστικά κοινωνικής δικαιοσύνης.

 

Γιατί βάζει ένα δίλημμα η κλιματική κρίση: Οι ζωές, η βιωσιμότητα ή τα υπερκέρδη; Αυτό είναι το δίλημμα που θέτει.

 

Στα μεγάλα ζητήματα, όπως είναι η ειρήνη, το περιβάλλον, αλλά και η εργασία, η υγεία, το κράτος δικαίου, θεωρούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα άμεσων συγκλίσεων και συμπόρευσης, και σε πολιτικό αλλά και σε κινηματικό και κοινωνικό επίπεδο.

 

Κατά την άποψη μας, το περιβάλλον και η κλιματική πολιτική είναι μια διαιρετική τομή που διαχωρίζει στην νέα πολιτική ανάγνωση το προοδευτικό από το συντηρητικό.

 

Γιατί ο μετριασμός των εκπομπών από τη μία μεριά απαιτεί άλλο παραγωγικό μοντέλο, όχι απλά διορθώσεις του υφιστάμενου, και ταυτόχρονα απαιτεί πλουραλισμό της οικονομίας.

 

Από την άλλη μεριά, η ανθεκτικότητα, ο άλλος άξονας της κλιματικής πολιτικής, στηρίζεται στο κοινωνικό κράτος και στην πρόσβαση όλων των πολιτών στα βασικά αγαθά της επιβίωσης.

 

Αυτά είναι πολιτικές αλλαγές.

 

Ταυτόχρονα αποτελούν και ένα πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι ένα σημείο στο οποίο συγκρούεται ο ορθός λόγος, η επιστήμη, με τον σκοταδισμό, τον ανορθολογισμό, την παραδοξολογία και τον λαϊκισμό.

 

Και μην το ξεχνάμε, είναι πεδία τα οποία έχουν συντριπτική αποδοχή από το σύνολο της κοινωνίας και ιδιαίτερα από τη νεολαία.

 

Είναι θέματα δικαιωμάτων αυτά που συζητάμε, και ως εκ τούτου είναι θέματα Δημοκρατίας. Άρα, χρειάζονται και μία απάντηση από την πλευρά του νόμου, του Συντάγματος δηλαδή, και της νομικής επιστήμης. Και άρα πρέπει να κάνουμε βήματα στην Ελλάδα στο θέμα αυτό.

 

Από την άλλη μεριά είναι θέματα τα οποία δεν έχουν απαντήσεις, αν δεν δοθούν απαντήσεις και από την πλευρά της Αυτοδιοίκησης.

 

Τα ζητήματα που συζητάμε, και ο μετριασμός και η ανθεκτικότητα, είναι θέματα Αυτοδιοίκησης σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Άρα πρέπει ο θεσμικός και επιχειρησιακός ρόλος των Δήμων να αναβαθμιστεί στο θέμα της κλιματικής κρίσης.

 

Η COP30 ολοκληρώθηκε χωρίς μεγάλη δημοσιότητα. Και το ερώτημα είναι: γιατί δεν έμαθε σχεδόν κανείς για την COP30; Γιατί δεν υπήρχαν μεγαλόστομες εξαγγελίες;

 

Δυστυχώς, φίλες και φίλοι, διότι δεν ταίριαζε στο επικοινωνιακό αφήγημα είτε της κυβέρνησης, είτε του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας και της πολιτικής δύναμης στην πλειοψηφία των χωρών.

 

Εκ τούτου έρχεται ορθώς και μας ρωτάει ο Νίκος Χαραλαμπίδης, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν ασχολήθηκε με τις μεταγγίσεις των τάνκερ στον Λακωνικό κόλπο. Ασχολήθηκε, αλλά δεν το μάθατε… Διότι τον Μάιο του 2022 έγινε ερώτηση για το θέμα αυτό από τον αείμνηστο Νεκτάριο Σαντορινιό και τον Σταύρο Αραχωβίτη στην ελληνική Βουλή και το φθινόπωρο από τον Πέτρο Κόκκαλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκ μέρους της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δεν τα έμαθε όμως ο κόσμος.

 

Όμως, ποιος είναι ο απολογισμός της COP30; Ελάχιστη πρόοδος, αρκετή απογοήτευση, πολλές μεγάλες απουσίες. Κανένας Έλληνας ή Ελληνίδα υπουργός… Γιατί η διοίκηση Τραμπ και οι φανεροί ή κρυφοί υποστηρικτές της υποθήκευσαν την COP30, όπως υποθηκεύουν την κλιματική πολιτική, όπως υποθηκεύουν και τον ΟΗΕ και τους διεθνείς θεσμούς.

 

Ευτυχώς ακόμα, στα λόγια, η παγκόσμια κοινότητα συμφωνεί ότι πρέπει να κάνουμε κάτι, αλλά δεν δίνει σχεδόν κανένας αυτή τη μάχη. Και αναφέρομαι στους θεσμούς, δεν αναφέρομαι στα κινήματα ή στους πρωτοπόρους παραγωγούς.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι μεγεθύνεται μια παγκόσμια αβεβαιότητα. Ποια είναι η απάντηση; Η απάντηση είναι η αλλαγή πλεύσης. Είναι η ανατροπή, σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτού που είναι το κυρίαρχο πολιτικό και παραγωγικό μοντέλο.

 

Και εδώ, ναι, χρειάζονται ξεκάθαρες τοποθετήσεις, αλλά και δράσεις, για την κλιματική πολιτική, ώστε να αλλάξουμε συσχετισμούς. Και είναι σημαντική η σημερινή συζήτηση, διότι μπορεί να συμβάλει σε αυτό στη χώρα μας. Για ποιο λόγο; Γιατί τρέχουμε με σπασμένα τα φρένα στον κατήφορο της κλιματικής καταστροφής.

 

Εδώ βέβαια είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και θα έλεγα ότι στο κλίμα και στο περιβάλλον είναι κραυγαλέα η χρεοκοπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς δεν είναι μόνο στο κλίμα και στο περιβάλλον. Έχει να κάνει και με την πολιτική ενοποίηση και την έλλειψη ενοποιημένης εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης.

 

Η Πράσινη Συμφωνία και η κλιματική ουδετερότητα, που διαφημιζόταν από τα κεντρικά στελέχη της Ευρώπης, έγινε ένας πύργος από τραπουλόχαρτα μπροστά στον πόλεμο των δασμών, μπροστά στην οικονομία του πολέμου, μπροστά στην έφοδο του αμερικανικού LNG και στη συζήτηση για νέους πυρηνικούς εξοπλισμούς στην Ευρώπη.

 

Τελικά η Ευρώπη είναι γρήγορη και αποτελεσματική μόνο όταν πρόκειται να εξασφαλίσει κέρδη για τα ολιγοπώλια της ή και για άλλες πολυεθνικές. Τότε είναι συμπαγής και αποτελεσματική.

 

Όμως, το θέμα για το οποίο συζητάμε, συνδέεται με την παράλληλη κρίση ασφάλειας και τις πολεμικές συρράξεις στη γειτονιά μας. Και θέλω να το πω ξεκάθαρα:Το κλίμα και η ειρήνη είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Γι’ αυτό και πρέπει να αναλάβουμε κοινές πρωτοβουλίες και να δώσουμε και πλειοψηφικές κοινωνικές συμμαχίες.

 

Ο στόχος για τον 1,5 βαθμό, από ό,τι ακούμε από τους επιστήμονες, δεν είναι πλέον επιτεύξιμος. Έτσι μας λένε τουλάχιστον τα περισσότερα επιστημονικά έγγραφα. Υπάρχει μια κυριαρχία δυσοίωνων προβλέψεων. Δεν είναι μόνο το «drillbaby, drill» του Τραμπ,είναι ταυτόχρονα και η επιστήμη που χτυπάει πολύ πιο ισχυρά τα καμπανάκια.

 

Χρησιμοποιείται ο όρος «κλιματική καταστροφή» και σε θεσμικό επίπεδο, από τον ΟΗΕ,πέρα από την κλιματική κρίση.

 

Δυστυχώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη χώρα μας, το θέμα της κλιματικής πολιτικής αποτέλεσε απλά ένα όχημα για να μπορέσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους ή να συγκεντρώσουν ισχύ κάποιοι ολιγοπωλιακοί όμιλοι, και να διευρύνουν έτσι τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.

 

Αυτό δυστυχώς, φίλες και φίλοι, απομάκρυνε πολλούς πολίτες από την Πράσινη Συμφωνία. Γιατί οι πολίτες βλέπουν σε αυτήν τη συζήτηση, που θεωρητικά γίνεται με σύμπνοια, να επιδεινώνεται η ζωή τους, να έχουν περισσότερες φυσικές καταστροφές, να έχουν πολύ πιο ακριβό ρεύμα και πολύ πιο δύσκολη επιβίωση.

 

Και κρατήστε το, γιατί αυτό μας απασχολεί, ότι τα νέα εργαλεία του φόρου άνθρακα, που θα αφορούν τη θέρμανση και τις μεταφορές, θα δημιουργήσουν ταυτόχρονα και νέες κοινωνικές αντιδράσεις που πρέπει να τις διαχειριστούμε.

 

Αναμφισβήτητα η κλιματική ουδετερότητα είναι μονόδρομος, και πολιτικός και κοινωνικός και περιβαλλοντικός,αλλά το ερώτημα είναι ποιες κοινωνικές συμμαχίες θα την υποστηρίξουν.

 

Η Πράσινη Μετάβαση τι σημαίνειγια την Ελλάδα; Σημαίνει, για τον μέσο πολίτη, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας χωρίς σχεδιασμό, και για τους λίγους, για τα ολιγοπώλια και τις μεγάλες εταιρείες,υποθήκευση των ενεργειακών κοινοτήτων με νόμο από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μόλις εκλέχθηκε. Και κόστος ενέργειας, το οποίο απειλεί τα νοικοκυριά, τους αγρότες και την επιχειρηματικότητα.

 

Η απολιγνιτοποίηση έγινε βίαιη και άδικη, γιατί το σχέδιο δεν ήταν η απολιγνιτοποίηση, ήταν η αεριοποίηση με νέες πανάκριβες μονάδες φυσικού αερίου.

Οι καθυστερήσεις από την άλλη μεριά και η τυχοδιωκτική πολιτική όσον αφορά τα δάση,όσον αφορά τις πλημμύρες και τη διαχείριση υδάτων, έχει αφήσει ήδη ένα βαθύ αρνητικό αποτύπωμα.Σε Εύβοια, Αττική, Έβρο, Θεσσαλία, προχθές στην Ήπειρο και σε όλη την Ελλάδα.

 

Το εξοργιστικό είναι ότι αυτές οι μεγάλες φυσικές καταστροφές έχουν γίνει ευκαιρία για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις.

Ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση των δασών και στην αποκατάσταση τους, ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού στη Θεσσαλία και μεγάλη αδιαφάνεια αναθέσεων. Η απουσία σχεδίου και η απουσία κλιματικής δικαιοσύνης, δίνει, δυστυχώς, χώρο σε ανορθολογικές προσεγγίσεις. Και η κοινωνία θέτει ερωτήματα.

 

Η κυβέρνηση όμως κάνει ακόμη ένα μεγάλο λάθος. Από εκεί που πανηγύριζε για πρωτιές στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τώρα πανηγυρίζει για νέες παραχωρήσεις οικοπέδων υδρογονανθράκων και για την επέκταση του αμερικανικού LNG, ρυπογόνου και ακριβού, μέσα σε μία νύχτα.

 

Ενώ για την αποθήκευση της πράσινης ενέργειας, που ορθώς είπατε ότι πετιέται στη θάλασσα, και για τις ενεργειακές κοινότητες, που θα έδιναν φθηνό ρεύμα στις τοπικές κοινωνίες, έχουμε χάσει έξι χρόνια.

 

Η αλλαγή για το αμερικάνικο LNG έγινε σε μία νύχτα.

 

Είναι όμως επικίνδυνος ο εγκλωβισμός σε ένα αδιέξοδο άνθρακα, είναι δείγμα υποτέλειας πρώτα απ’ όλα ο τρόπος που παίρνονται οι αποφάσεις. Είναι επικίνδυνο και γεωπολιτικά και κοινωνικά και αναπτυξιακά. Έχει υψηλότερο κόστος,σχεδόν καμία ενεργειακή ασφάλεια για τη χώρα μας και ανύπαρκτα περιθώρια ελιγμών.

 

Προσέξτε:Ακυρώνει η κυβέρνηση μια εθνική στρατηγική, χωρίς διάλογο, χωρίς κοινοβουλευτική συζήτηση, μόνο και μόνο από εξωτερικές πιέσεις.Για να γίνει αρεστή στη διοίκηση Τραμπ και να καλύψει διπλωματικές ήττες της χώρας, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.

 

Είναι ξεκάθαροότι απαιτείται αλλαγή πολιτικής.Και η COP30 και αυτά που μαθαίνουμε μέχρι στιγμής μάς επιβεβαιώνουν.

 

Γιατί; Γιατί η κρίση έρχεται για όλους και θα είναι συντριπτική. Οφείλουμε λοιπόν να δράσουμε από τώρα, γιατί απαιτείται στη χώρα μας αλλαγή κυβερνητικής πολιτικής, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με αλλαγή κυβέρνησης, αλλά απαιτείται και αλλαγή ευρωπαϊκής πολιτικής,και εδώ απαιτούνται συμμαχίες και κοινωνικοί συσχετισμοί.

 

Χρειαζόμαστε λοιπόν βαθιές μεταρρυθμίσεις με καθαρή στρατηγική, χωρίς μισόλογα για τα ορυκτά καύσιμα, και με παρέμβαση στα υπερκέρδη των πολυεθνικών και ολιγοπωλιακών ομίλων.

 

Η μάχη για το κλίμα απαιτεί να μπει χέρι στα υπερκέρδη των καρτέλ.

 

Για το λόγο αυτό, εμείς το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε, ανταποκρινόμενοι σε μια πρόταση που εμμέσως την έκανε και ο Δήμαρχος Αθηναίων πριν από λίγο, είναι αύριο να ζητήσουμε - και μπορούμε να το κάνουμε και μαζί με τη Νέα Αριστερά - να συνεδριάσουν οι Επιτροπές Παραγωγής Εμπορίου και η Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής για να συζητήσουν τα συμπεράσματα της COP 30.Και να καλέσουμε τις ΜΚΟ και την Αυτοδιοίκηση, ώστε αυτός ο διάλογος που ξεκινάει σήμερα να μπει μέσα στο Κοινοβούλιο.

 

Θέλουμε όμως πρώτα απ’ όλα μια άλλη Ευρώπη. Θέλουμε μια Πράσινη Συμφωνία, με πολιτική συνεργασία της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, αλλά και των κινημάτων, των εργατικών, της νεολαίας.Με πράσινους πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, αλλά και την αντιμετώπιση της ακρίβειας.

 

Στην Ελλάδα ποια μπορεί να είναι η πρόταση;

 

Οφείλω να σας πω ότι πρώτα απ’ όλα απαιτείται μια ισχυρή Πολιτεία, που να μπορεί να έχει σχέδιο και να εφαρμόσει τη ρύθμιση και τον έλεγχο της αγοράς, αλλά να έχει και σχέδιο ανθεκτικότητας. Αυτό που μας έλειψε από τη Θεσσαλία.Που να ενσωματώσει όμως το κλίμα στην αναπτυξιακή στρατηγική, όπως έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο GrowthStrategy του 2019, και να νομοθετεί και να συντάσσει προϋπολογισμό με βάση τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης,μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, που ξέρω ότι και το «Κόσμος» ξεκίνησε ήδη με την πολιτική του πρόταση.

 

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπως έχει διατυπωθεί σε Συνέδριά του, είναι η χώρα μας να διεκδικήσει την κλιματική ουδετερότητα και την πλήρη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα το 2045.

 

Είναι ένας στόχος που βάζει πιο μπροστά το βήμα από την Ευρώπη, αλλά που δυστυχώς έχει αμφισβητηθεί τα τελευταία χρόνια. Γιατί διάβαζα πρόσφατα ότι η Ελλάδαέχει κατέβει 8 θέσεις στονΚλιματικό Δείκτη Απόδοσης.

Συγκεκριμένες προτάσεις:

 

Ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης με σώρευση όλων των διαθέσιμων πόρων, και ευρωπαϊκών και εθνικών, που θα προβλέπει πρόσβαση στην εξοικονόμηση για όλους, και για επαγγελματίες και για αγρότες και για νοικοκυριά.

 

Δεύτερος σημαντικός άξονας,η δημόσια ΔΕΗ, η οποία θα αναλάβει πρωτοβουλίες και στην αποθήκευση, έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε αποθήκευση για την πράσινη ενέργεια και να ρυθμίζει τις τιμές της αγοράς.

 

Τρίτη πρόταση, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ήδη αποφασίσει συνεδριακά ότι δε συμφωνεί να δώσει η χώρα μας καμιά νέα άδεια εξορύξεων, και να μην παραταθεί η διάρκεια έρευνας στα οικόπεδα που μέχρι τώρα υπάρχουν συμβάσεις και περιβαλλοντικές άδειες, με αυστηρή προστασία του δημοσίου συμφέροντος και του περιβάλλοντος.

 

Και τέταρτον, εδώ Δήμαρχεεπέτρεψέ μου, εμείς έχουμε λιγάκι ανοίξει βηματισμό στις νέες αδειοδοτήσεις των ΑΠΕ, αλλά γι’ αυτό κάνουμε τη δημόσια συζήτηση. Είχαμε και εμείς την ίδια άποψη, για 50% ενεργειακές κοινότητες, αλλά με βάση την υπερθέρμανση των αιτήσεων ΑΠΕ και την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού,η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, από σήμερα εφαρμοστέα:

 

Νέες άδειες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας να δίνονται μόνο για ενεργειακές κοινότητες, αυτοπαραγωγή, αυτοκατανάλωση και ΟΤΑ, ενώ να απαγορευτεί η νέα αδειοδότηση σε περιοχές Natura 2000 μέχρι να ολοκληρωθούν τα προεδρικά διατάγματα των μελετών που ανέθεσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί.Και βέβαια κάθε νέα άδεια να συνδυάζεται με έργο αποθήκευσης.

 

Προοδευτική Ελλάδα σημαίνει ενεργειακή δημοκρατία. Και αυτό, για να το καταλάβουμε στην πράξη, σημαίνει πρόσβαση σε μια πλουραλιστική παραγωγή ενέργειας, αλλά και πρόσβαση στη χρήση ενέργειας για την επιβίωση. Ταυτόχρονα σημαίνει και ανθεκτικότητα και βιωσιμότητα.

 

Σε αυτήν την κατεύθυνση, πιστεύουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας ενωτικής προοδευτικής απάντησης των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων, μέσα και πάνω σε μια νέα κοινωνική συμφωνία.

 

Για τα μεγάλα που συμφωνούμε, που τα ανέφερα ήδη στην αρχή, την ειρήνη, το κλίμα, την εργασία, το κράτος δικαίου, την υγεία, την ακρίβεια, μπορούμε να έχουμε άμεσα κοινές δράσεις.

 

Και επειδή σήμερα ακούσαμε εξαγγελίες της υπουργού Εργασίας για τα θέματα της εργασίας, οφείλω να πω ότι αυτές είναι υποκριτικές, εφόσον δεν επαναφέρουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και της αμοιβής εργασίας στους κοινωνικούς εταίρους. Δεν επιτρέπουν ταυτόχρονα την προσφυγή στη διαιτησία και δεν αναιρούν το 13ωρο και όλους τους αντεργατικούς νόμους που δυστυχώς, και σήμερα, οδηγούν τη χώρα μας σε ένα θλιβερό ρεκόρ στα εργατικά δυστυχήματα, αλλά και σε φτωχούς εργαζόμενους.

 

Η Ελλάδα είναι μια χώρα φτωχών εργαζομένων.

 

Απαιτείται λοιπόν μια εναλλακτική διέξοδος απέναντι στην αλαζονεία, τον αυταρχισμό και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης.

 

Γιατί και στην ενέργεια έχουμε «γαλάζιες ακρίδες», όπως στον αγροτικό χώρο έχουμε «Φραπέδες» και «Χασάπηδες».

 

Η απάντησή μας λοιπόν πρέπει να είναι προοδευτική,να είναι δημοκρατική και να προετοιμάζει κυβερνητική πρόταση για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η σημερινή συζήτηση, είναι και μια συζήτηση προγραμματική,έχει χαρακτηριστικά προγραμματικού διαλόγου, και έτσι πρέπει να γίνει αυτή η συζήτηση.

 

Όχι σε κλειστά γραφεία, όχι με κομματικά επιτελεία.

 

Με δημόσια συζήτηση, με επιστήμονες, κοινωνία των πολιτών και Αυτοδιοίκηση. Συμμετέχουμε λοιπόν σε αυτόν τον διάλογο χωρίς προϋποθέσεις, αλλά με στόχο να υπάρχει προοδευτικό ψηφοδέλτιο με κυβερνητική διέξοδο, χωρίς αφορισμούς, αποκλεισμούς και κόκκινες γραμμές. Αλλά με μια εκ των προτέρων δήλωση, ότι μεγαλύτερη σημασία σήμερα στη χώρα μας έχει η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και ότι ο κατακερματισμός ευνοεί μόνο τη δεξιά πολιτική και τη συντηρητική πολιτική.

 

Δουλεύουμε λοιπόν, για μια τέτοια μεγάλη, πλειοψηφική, κοινωνική και πολιτική δύναμη αλλαγής.Και με συνέπεια θα συνεχίσουμε να προσθέτουμε δυνάμεις που δεν είναι μόνο τα πολιτικά κόμματα, είναι και τα κόμματα, είναι και οι κινήσεις. Είναι και όλοι οι δημιουργικοί και δημοκράτες πολίτες της παραγωγής, της Αυτοδιοίκησης, της διανόησης, του πολιτισμού, είναι η νεολαία.

 

Σε αυτή την κατεύθυνση σαφέστατα είναι κρίσιμη η στάση και ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων. Γιατί αν δεν δώσουμε εμείς τις απαντήσεις, θα τις δώσει η προπαγάνδα, η ακροδεξιά, ο φόβος, η μισαλλοδοξία, οι οποίοι θα πουλάνε βέβαια «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αλλά θα εντείνουν τα αδιέξοδα και της κοινωνίας και της χώρας.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και στο θέμα το οποίο συζητάμε, αναλαμβάνει την ευθύνη των συνεργασιών και δεσμεύεται για αυτές.

 

Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο που θα ξαναδώσει φωνή στην κοινωνική πλειοψηφία και θα δώσει και την ελπίδα της πολιτικής αλλαγής.

 

Γιατί η κλιματική ουδετερότητα είναι στρατηγική επιλογή για τονΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,  πυλώνας της Προοδευτικής Ελλάδας και δέσμευσή μας.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Βίντεο: https://youtu.be/qbD6-pTh45Q?si=Uo2nJKSXcf2S2LjG