ΙΕΡΑΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ,ΠΡΕΣΠΩΝKAIΕΟΡΔΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (22 Ιουνίου 2025) (Μτθ. δ΄ 18– 23)

 

Περπατώντας ὁ Χριστός στήν θάλασσα τῆς Γαλιλαίαςεἶδε δύο ἀδέρφια, τόν Σίμωνα, πού κατόπιν τόνὀνόμασε Πέτρο,καίτόνἈνδρέανά ρίχνουν τά δίχτυα τους στήν θάλασσα, καθώς ἦταν ψαράδες. Τούς κάλεσε νάΤόνἀκολουθήσουνλέγοντάς τους ὅτιθά τούς κάνει «ψαράδες» ἀνθρώπων. Αὐτοίἀμέσωςἄφησαντά δίχτυα τους καίΤόνἀκολούθησαν. Προχωρώντας λίγο παρακάτω συνάντησε ἄλλα δύο ἀδέλφια,τόνἸάκωβοκαίτόνἸωάννη, τούς γιούς τοῦ Ζεβεδαίου, να βρίσκονται στό καράβι τους μαζί μέτόν πατέρα τους καίνάἑτοιμάζουντά δίχτυα τους,καί τούς κάλεσε καίαὐτούς. Αὐτοίἀμέσωςἄφησαντόπλοῖοκαίτόνἀκολούθησαν.  Περιόδευσε ὅλητήν Γαλιλαίαδιδάσκοντας στίς συναγωγές, κηρύττοντας τόΕὐαγγέλιοτῆς Βασιλείας, θεραπεύοντας κάθε νόσο καί κάθε ἀσθένειαστόν λαό.

Ὁ Χριστός βρίσκεται στό ξεκίνημα τῆς δημόσιας δράσης Του μετά τήν σύλληψη τοῦἸωάννηκαίμέτόἴδιο κήρυγμα˙ «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν». Ἀρχικάπῆγεστήν Ναζαρέτ νά κηρύξει.Μετά τήνἀπόρριψή Του ἀπό τούς συμπατριῶτες Τουμετέβηστήν περιοχή τῆςΓαλλιλαίας. Οἱ κάτοικοι ἐκεῖεἶχανπνευματικότερηἀντίληψη σχετικά μέτόν Μεσσία, γι᾿ αὐτόκαί ὁ Χριστός διάλεξε ἀπόἐκείνητήν περιοχή τούς μαθητές Του. Δένἦτανἐπηρεασμένοιἀπό κάποια θρησκευτική παράδοση ἀλλάοὔτεκαίἦτανφανατικοί τηρητές τοῦΜωσαϊκοῦ Νόμου.Δύο βασικά στοιχεῖαἀξίζεινάπροσέξουμεἀπότήν σημερινή περικοπή. Τόἕνα˙ ἡ ἐργατικότητατῶνἀποστόλων. Τό δεύτερο˙ ἡ ὑπακοή τους.

Θαυμάζει κανείς τό γεγονός ὅτιὅλοι τους ἐργάζονται. Εἶναιἄνθρωποιτῆς καθημερινότητας ἔχοντας τίς ἐργασίες τους. Μέ κόπο βγάζουν τάἀπαραίτηταγιάνά ζήσουν. Τίποτε δένθεωρεῖται δεδομένο στήν ζωή τους. Ἐργατικούςἀνθρώπους διάλεξε ὁ Χριστός γιάτήν διάδοση τοῦΕὐαγγελίου Του.

Ἐκεῖνοτόὁποῖο τούς κάνει ἐκτόςἀπόἐργατικούςνάεἶναικαίξεχωριστοί εἶναι ἡ ὑπακοή τους! Καίτά δύο ζευγάρια τῶνἀδελφῶν, κατά τό κάλεσμά τους ἀπότόν Χριστό νά γίνουν «ἁλιεῖςἀνθρώπων», ἀμέσωςἄφησαντήν δουλειά τους καί τούς δικούς τους καίΤόνἀκολούθησαν! Ἄραγε γνώριζαν τί σημαίνει τό «ἁλιεῖςἀνθρώπων»; Κιὅμως, ἄφησαντά πάντα καίἀκολούθησαντόν Χριστό. Πλήρης ἐφαρμογήτοῦΕὐαγγελίουτῆς προηγουμένης Κυριακῆςκαί ταυτόχρονα ἀπόδειξητῆςἀγάπης τους γι᾿ Αὐτόν!

Πηγή τῆςὑπακοῆςεἶναι ἡ ἀγάπη! Ἡ ἀγάπηπρόςτόν συνάνθρωπο ὁδηγεῖστήν θυσία. Πόσο μᾶλλονὄτανεἶναιπρόςτόνἼδιοτόν Χριστό. Τότεἀμέσωςκαί χωρίς δεύτερη σκέψη ὁ ἄνθρωποςἀφήνειτά πάντα καίἀκολουθεῖΑὐτόν πού ἀγαπᾶ. Χωρίς ὅρουςκαί προϋποθέσεις. Ἀκριβῶςἐκεῖὑπερβαίνειτόνἑαυτότου. Φεύγει ἀπότόθέλημάτου. Ἀπαρνεῖταιτόνἑαυτότου καίἀκολουθεῖτόν Χριστό.Ἀποδέχεταικαίἐφαρμόζειτό θέλημά Του,ἀκόμηκαίἄνδιαφωνεῖ μαζί Του! Καίεἶναιἤρεμοςκαίἀναπαυμένος γιατί ἔκανε κάτι ἀπόἀγάπη! Χωρίς νάδεῖἄνκαί τί ἀνταπόδοσηὑπάρχει.

Ὅλατά παραπάνωμέπνεῦμαἐλευθερίας! Κανένας δένἐπιβάλλειτήνὑπακοή. Ἡ ὑπακοή γίνεται ἐλεύθερα. Στήν περίπτωση τῆςὑποχρεωτικότητας γίνεται λόγος γιά πειθαρχία καίὄχιὑπακοή. Ἄλλωστε ὁ Θεός μᾶς θέλει ὅλους κοντά του,ὄχιἀναγκαστικάἀλλάμέτήν θέλησή μας.

Ὁ σύγχρονος καί λαοφιλής ἅγιοςΠορφύριος ὁΚαυσοκαλυβίτηςἀναφέρειὅτιτά χαρίσματά του τάἀπέκτησεἀπότήνὑπακοή πού ἔκανεστάἐνάρετα γεροντάκια του στα Καυσοκαλύβια. Συγκεκριμέναἀναφέρει: «Ὅλη μου ἡ ζωή ἦτανἕνας παράδεισος. Προσευχή, λατρεία, ἐργόχειρο, ὑπακοήστοὺς Γέροντές μου. Ἀλλὰ ἡ ὑπακοή μου ἦτανἀποτέλεσμαἀγάπης, ὄχιἀναγκαστική. Αὐτὴ ἡ εὐλογημένηὑπακοήπολὺμέὠφέλησε. Μέἄλλαξε. Ἔγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιὸ γερός στὸσῶμακαὶστὴν ψυχή. Μ’ ἔκανενὰτὰ γνωρίζω ὅλα. Πρέπει μέρα-νύκτα νὰ δοξάζω τὸν Θεό, ποὺμέἀξίωσενὰ ζήσω ἔτσι σ’ αὐτὴτὴ ζωή. Πάνω στὴνὑπακοὴεἶχα σκύψει καὶἐγκύψει. Τὰὑπό­λοιπα, ποὺ ὁ Θεὸςἔφερεστὴ ζωή μου, ἦλθαν μόνα τους. Καὶτὸ χάρισμα τὸπροορατικὸμοῦ δόθηκε ἀπ’ τὸνΘεὸἐξαιτίαςτῆςὑπακοῆς. Ἡ ὑπακοὴ δείχνει τὴνἀγάπηπρὸςτὸν Χριστό. Κι ὁ Χριστὸςἰδιαίτεραἀγαπᾷτοὺςὑπάκου­ους. Γι’ αὐτὸ λέει: “Ἐγὼτοὺςἐμὲφιλοῦνταςἀγαπῶ, οἱδὲἐμὲζητοῦντεςεὑρήσουσι χάριν.” ΜέςστὴνἉγίαΓραφὴὅλαεἶναι γραμμένα ἀλλὰ κεκαλυμμένα.»

Μέτήνὑπακοή ὁ ἄνθρωποςὁδηγεῖταιστήν ταπείνωση γιατί δέν κάνει το προσωπικό του θέλημα. «Σηκώνει» τόν σταυρό του, τόνἐγωισμό τουδηλαδή, καίἀκολουθεῖτόν Χριστό.  Ὁ ταπεινός δέν πέφτει γιατὶβαδίζειχαμηλά.Ὁ παπα‐Τύχωνὁ Ἁγιορείτηςἔλεγε: «ἝναςταπεινὸςἄνθρωποςἔχειπερισσότερηΧάρηἀπὸπολλοὺςἀνθρώπουςμαζί. Κάθεπρωὶ ὁ Θεὸςεὐλογεῖτὸνκόσμομὲτὸἕναχέρι, ἀλλά, ὅτανδῆκανένανταπεινὸἄνθρωπο, τὸνεὐλογεῖμὲτὰδυό Του χέρια. Ἐκεῖνοςποὺἔχειμεγαλύτερηταπείνωση, εἶναι ὁ μεγαλύτεροςἀπὸὅλους!».Στήνἴδια διάσταση ὁ Προφήτης Ἠσαΐας: «ἐπὶτίναἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶτὸνταπεινὸνκαὶἡσύχιον.»

Στούςἀποστόλους βλέπουμε ἔμπρακτατάἀποτελέσματατῆςἀγάπης. Κατανοοῦμεκαίὀρθολογιστικάὅτιτάὅσαμᾶς λέει ὁ Θεός μας δένεἶναι θεωρητικά ἀλλά πηγάζουν ἀπότήν πράξη. Κάποιοι πρῶτοιτάἐφάρμοσανκαίμέαὐτόντόν τρόπο δίδαξαν καίἐμᾶς. Εἶναιστήν δική μας διακριτική εὐχέρειαἄνθάἐργαστοῦμεστήν καλλιέργεια τῆςἀγάπηςκαίὄχι μόνο.